خانواده كه نخستين سلول اجتماعى است، در امريكا ضعيف‏ترين سلول پيكر جامعه بشرى است. خانواده براى آن‏ها خيلى بى‏مفهوم است.
البته در امريكا هم خانواده‏هاى محكم، متعهد، متعبد و انسان فراوان است؛ ما حكم عمومى و چيزى را كه دارد اتفاق مى‏افتد، مى‏گوييم.
واقعا مشكل خانوادگى براى آن‏ها يك مسأله بسيار بسيار جدى است.
الان روى بشر واحد و فرد واحد بيش‏تر حساب مى‏كنند تا خانواده. اين انهدام سلول خانواده در جامعه امريكا باعث ازدياد بچه‏هاى نا مشروع شده است كه ارقام آن غير قابل باور است.
اين‏ها پدر و مادرشان را فراموش كرده‏اند و به هيچ جايى وابستگى ندارند و در جامعه به سرعت در حال ازديادند. بعضى از متفكرين غربى اين را مثبت مى‏دانند و مى‏گويند كه اين افراد وابسته نيستند و انسان‏هايى هستند كه روى پاى خود رشد مى‏كنند.
يك عده ديگر هم تمام بدبختى‏هاى اين‏ها را تحليل مى‏كنند و مستند مى‏نمايند. وقتى مى‏گوييم اخلاق ندارند، آن‏ها مى‏گويند اخلاق نسبى است و بحث نسبيت اخلاق را مطرح مى‏كنند.
هر ارزشى كه مطرح شود، چون آن‏ها ارزش واقعى را معتقد نيستند، ارزش ثابت و ابدى را نمى‏پذيرند، مى‏گويند ارزش نسبى است؛ يك جا خوب است يك جا بد است، يك زمان خوب است يك زمان بد است.
هر عنوانى را مطرح كنيم، آن‏ها تحليل مى‏كنند مى‏گويند همين خوب است و بايد اين‏جور باشد. خانواده‏هاى به هم ريخته، بچه‏هاى نامشروع، بى‏سرپرست و محصول شيرخوارگاه‏ها و يتيم‏خانه‏ها دارند جامعه را مى‏گيرند، نسبت به آن يا توجيه مى‏كنند يا بى‏تفاوتند.